تشخیص سنگ زمرد اصل
همان سنگ معمولا ً دارنده ناخالصی می باشد که برای تشخیص نمونه طبیعی از مصنوعی خیلی کارآمد می باشد. بعضی گونه های مصنوعی همان سنگ به باعث ماده به کار رفته در آن ها هنگام قرار گرفتن در معرض امواج با طول موج بالا درخشش فلورسانت سرخگون کدری از خویش ساطع می نمایند. درصورتی که گونه طبیعی آن اینچنین نوری بازتاب نمی کند. خوشبختانه با عبور یا انعکاس امواج فرا بنفش در کریستال های طبیعی و یا مصنوعی قادر خواهیم بود تفاوت آن ها را بیابیم. همینطور اقسام مصنوعی آن اشعه ماورا بنفش را از خویش رد می کند درنتیجه شفاف تر به نظر می آید. به همان روش میتوان نگین زمرد اصل که نامدار به گوهر عشق میباشد را تشخیص داد و از خاصیت ها نگین زمرد سبز بطور کامل بهره پیروزی.
خیلیی از گوهر های ارزشی دارنده یک یا چند نگین میباشدند که آنقدر درشت یا غیرمعمول می باشدند که به شهرت رسیده اند. در مورد زمرد، زمرد مغول و دوونشیر نامدار ترین اقسام می باشند. نخستی زمرد 217 قیراطی می باشد که در سال 2001 به ارزش 2.2 میلیون دلار فروخته گردید. زمرد نامدار اخیر به دوک دوونشایر شناخته می گردد همان گوهر به وزن 1،386 قیراط ثبت گردیده و همین گوهر گرانبها حالا در موزه تاریخ طبیعی لندن نگهداری می گردد.
نیزه همین نگین ها شامل نقص های ریزی می باشدند که به عنوان اجزا اضافی شناخته می گردند و میسر میباشد بدون بزرگنمایی قابل مشاهده باشند. اجزا اضافی همین نگین دارای ابرها، سوزن ها، بلورها، پرها، نقاط ریز و حفره ها است. اجزا اضافی به طور طبیعی و تصادفی در طی روند رشد زمرد رخ می دهد. معیار میزان بندی استانداردی برای شفافیت زمرد وجود ندارد. آنها به سادگی با رنگ در معیار میزان بندی AAA ترکیب می گردند.
همان سنگ در برابر اسیدها تا حدی مقاوم می باشد و با مواد شوینده مانند آب گرم و صابون مشکل خاصی ندارد و همین جزئی از فواید زمرد سبز است اما در برابر حرارت امکان ترک خوردن آن وجود دارد. لذا باید هنگام حرارت دادن و یا سوار کردن گوهر توجه ضروری را داشت. همان سنگ کمیاب سنگی شکننده می باشد. بنابراین هنگام جا به جا کردن آن باید پایان توجه را داشت؛ چرا که در صورتی که از فاصله یک متری روی گوهر سایری بیفتد میسر می باشد خرد گردد. رنگ سبز زمرد در برابر نور طبیعی و نور مصنوعی و یا حرارت تغییر نکرده و به طور تقریبی پایدار می باشد.